حفاظت از سطح

حفاظت از سطح با اعمال شیمیایی/الکتروشیمیایی یا فیزیکی پوشش ها یا با تغییر سطح اجزا به شرایط مقاوم در برابر خوردگی یا سایش به دست می آید.

جدا از اثرات تزئینی احتمالی، هدف اصلی از عملیات سطح، دستیابی به حفاظت در برابر خوردگی متناسب با تنش و الزامات است.

شکست شکننده ناشی از هیدروژن ممکن است در قطعات فولادی با استحکام بالا به عنوان مثال به دلیل ترشی یا آبکاری الکتریکی رخ دهد. بنابراین، قطعات با تنش زیاد مرتبط با ایمنی با استحکام کششی Rm ≥ 1000 MPa نباید آبکاری شوند.

در چنین مواردی

- ابعاد باید به گونه ای باشد که بتوان از مواد با مقاومت کمتر به طور متناوب استفاده کرد.

- ماده ای باید مشخص شود که در برابر شکست ترد ناشی از هیدروژن حساس نباشد،

- ماده ای انتخاب شود که بدون عملیات سطحی بادوام باشد یا

- یک فرآیند پوشش متفاوت باید در توافق با توسعه مواد انتخاب شود.

نمونه هایی از این فرآیندها به شرح زیر است:

- فرآیندهای ویژه (ZNS2، ZNS3)؛

- آبکاری مکانیکی؛

- عملیات حرارتی شیمیایی؛

- پوشش های ارگانیک

قطعات باید همیشه با روش های مکانیکی یا قلیایی تمیز شوند. اگر به دلایل عملکردی نیاز به تمیز کردن شیمیایی باشد، فقط باید از اسیدهای دارای بازدارنده مناسب برای آماده سازی/تمیز کردن استفاده شود.

در موارد استثنایی که مشروط به توافق با توسعه مواد است، اقداماتی باید مطابق با DIN EN ISO 4042 و DIN 50969-1 انجام شود تا از شکستگی های شکننده ناشی از هیدروژن جلوگیری شود.

الزامات قطعات با استحکام بالا

برای قطعات با استحکام کششی Rm ≥ 1000 مگاپاسکال، فرآیندهای عملیات سطحی و حرارتی باید با فناوری پیشرفته برای جلوگیری از شکست های شکننده ناشی از هیدروژن مطابقت داشته باشند.

این امر به ویژه برای پوشش های آبکاری شده اعمال می شود. حتی با پوشش‌های ورقه‌ای روی، ممکن است قطعات در طول عملیات پیش تصفیه در اسیدها بدون بازدارنده ترشی نشوند.

زمان بین پیش تصفیه و پوشش باید تا حد امکان کوتاه باشد.

پوشش های روی و آلیاژ روی آبکاری شده برای قطعات با مقاومت کششی Rm ≥ 1200 MPa مجاز نیستند.